فتاده عکس تو بر دل که نقشت با چه شیدایی ( علی خلج )

فتاده عکس تو بر دل که نقشت با چه شیدایی
عیان بنموده عشق ما که شد رازم هو یدا یی

عجب ماندم بخود یارا ازان لعل لبان تو
که می سوزم از این فر قت بسان کوره تش زایی

دو زلفونت گره بگشا مبند راهم تو ای جانا
چنان افشانم این جانم که خود ایی تما شا یی

دکان عقل بر بستم چو دیدم چشم مخمورت
دوان گشتم پیت زان روز نمانده هیچ دگر نا یی

بهر جا که نظر کردم هویدا بود قد رعنات
بکوه و دشت و در یا ها به چشم من تو پید ا یی

چقدر ناز می کنی یارا که نازت را خریدارم
چقدر عشوه چقدر غمزه شده بر من معما یی

همه هستی و نیستی ها به ذهن من نمی گنجد
که هر چه هست ا زین افکار از این ها خیلی با لا یی

که سر پیچی و عصیانم به بخشا و کرم فرما
{خلج} نادان و در مانده که عفوش کن تو دانا یی

علی خلج

عالم و ادم همی دانند که من یار توام ( علی خلج )

عالم و ادم همی دانند که من یار توام
هر زمانی سا عتی دایم غمخو ار توام

تو بان شان و جلالت من بودم خاک درت
بی وفایی خودم شر مگین و شر مسار توام

یا د باد ان روز گاران نیم نگاهی داشتی
من بان چشم و نگاهت مست و دلدار توام

سا قی من باد ه ات کو من خمار ان می ام
تو مکن زان می غنیمت چونکه خمار توام

لب گشا بر من فدای ان لب میگون تو
از کلام و فیض انفاست سر شار توام

دست گذار بر قلب من پیرم دو باره کن جو ان
چون {خلج} از هجر تو رنجور و بیمار توام

علی خلج

زسودای سر زلفش همی زخم جگر دارم ( علی خلج )

زسودای سر زلفش همی زخم جگر دارم
که کوهی از غم عالم از او اندر به بر دارم

عجب سخت است درد یار چو اتش باشد ش دلدار
شدم دیوانه اش اخر وصالش را به سر دارم

شبم شب های یلدا یی من و زاری و تنها یی
بدل دارم چه غم ها یی شبا نی بی سحر دارم

بهر جا می کنم یادش دلم گریان زبیدادش
به عرش و فرش نگهبانم به سیمایش نظر دارم

سرود عشق می خوانم به یادش من غزلخوانم
که این اهنگ بی انجام بزیر لب زبر دارم

شدم کولی سر گردان زنم بندی به بند نالان
{خلج} دل کنده از عالم به دیدارش سفر دارم

علی خلج

به نشسته ام اندر رهت تا بینم ان روی مه ات( علی خلج )

به نشسته ام اندر رهت تا بینم ان روی مه ات
وای بر من و بر این دلم می میرم اخر از غم ات

ای دلبر مه پیکرم اتش گرفت جان و تنم
ناز و کرشمه کم نما راهم بده اندر برت

مویم سیه بود شد سفید لرزانم از هجرت چو بید
بی طاقتم از دوریت کم سوز اندر اتش ات

رفتم به دیر و خا نقاه یا بم تر ا من بینوا
می گردم عالم سر بسر بلکه نشا نت یا بم ات

عمرم تمام شد ای صنم از هجر تو اندر غمم
دستم بگیر ای محتشم با خود دمی کن همرهت

ای وای من ای وای دل سوزیم زعشقت نا زنین
شمع {خلج} شو دلربا تا گردم ان دور سرت

ایا که شود این دلم و شاد کنی ؟ ( علی خلج )

ایا که شود این دلم و شاد کنی ؟
افتاده بدام . صید خود ازاد کنی؟

ایا که شود شبی مرا در نظرت
از بهر خدا دقا یقی یاد کنی ؟

ایا که شود شکایت شاکی خود
عادل بشوی به شکوه ام داد کنی ؟

ایا که شود ز زلف گره بگشا یی
مستم کنی و عقلم و بر باد کنی ؟

ایا که شود رقیب عشق من و خود
محرم نشوی دلش را نا شاد کنی؟

ایا که شود بر سر لطف ایی دمی
عشق من و خود دوباره بنیاد کنی ؟

ایا که شود بگیری از راه ثواب
دست {خلج} و لحظه ای دلشاد کنی؟

علی خلج

ترا دیدم ازان روزی که ترک جان و سر کردم( علی خلج )

ترا دیدم ازان روزی که ترک جان و سر کردم
درود زندگی گفتم و تر ک درد سر کردم

شدم میخانه مستان طریقم شد ره مستان
که با ان شا هد و ساقی صفایی مختصر کردم

میان شعله های عشق شدم رقاص لاهوتی
دران سوزان عشق تو دمی با عشق بسر کردم

شرر های لهیب تو همه بال و پرم سو زاند
از ان خا کستر جانم زنو بالی و پر کردم

چنان دردی بدل دارم تو میدانی من یا را
زبانم لال و خود خا موش که عقل را بی خبر کردم

به سازت می کنم رقصی ولی اتش بدل دارم
زاوای دل عشاق سرود عشق زبر کردم

اگر صد تیر و صد خنجر ببارد بر سر و جانم
{خلج} یک تار موی تو به عالم سر بسر کردم

علی خلج

گهی گم گاه پیدا می کنم من( علی خلج )

گهی گم گاه پیدا می کنم من
گهی در خواب رو یا می کنم من

چه شب ها از غمت تنها نشینم
که با دیوار نجو ا می کنم من

چنان بیش است درد های دل من
چو موج اسا غوغا می کنم من

گهی با وعده های رنگ و ارنگ
دل خود شاد و شیدا می کنم من

تا مل کن مرا اند ک زمانی
سر زلفت سودا می کنم من

نفس هایم فتاده بر شمارش
چو ماهی .مرگ معنا می کنم من

چو می بینم نگاهت سوی من نیست
دو چشمانم چو در یا می کنم من

{خلج} می نالد از درد فراقت
بسر عمرم غم ها می کنم من

علی خلج

عمریست که از فراق رخت دلشکسته ام( علی خلج )

عمریست که از فراق رخت دلشکسته ام
از هر چه غیر تو ز همه من کسسته ام

همدم شدم پیا له و پیمان شکسته ام
ای و ای من امان زدل خوار و زار من

صد ها غزل زقامت و روی تو گفته ام
پیر گشته ام ولی رعشق تو چون گل شگفته ام

رازت ز خلق به سینه سوزان نحفته ام
هر شب نشسته ام برهت ای نگار من

هر جا که بود رد تو ای یار رفته ام
نامت به هر یار و با غیار گفته ام

هر جا سراغت زعا لم و ادم گرفته ام
فر یاد زنم به شهر و دیار یار یار من

جانا بجان که درد و بلایت خریده ام
پا یی نما نده نا ی و نفس را بریده ام

اما که مثل تو به جهان هیچ ندید ه ام
ذکر {خلج} شده همه عمر ای هوار من

علی خلج

گمانم باز ا مشب این دلم فر یاد می خواهد( علی خلج )

گمانم باز ا مشب این دلم فر یاد می خواهد
زدست جور ان دلدار همی یبداد می خواهد

دل ما گر چه مرده ست و ندارد هیچ درمانی
برای او همیشه یک دلی را شاد می خواهد

تمام هستی ام را کرده ام ایثار زلفا نش
برای خود در این عالم چو کاه بر باد می خواهد

نینداز از نظر جا نا امیدم بر نگاه توست
از ان ایام شیر ین اش دمی معیاد می خواهد

بو یرانی کشیدی دل شد ست ویرانه ویران
بیا دستی گذار بران زتو اباد می خواهد

{خلج} مجنون مجنون است زعشقت نازنین من
که پوست می خواهد اندازد زنو بنیاد می خواهد

علی خلج

هر سو سر زلف تو چون موج بلا رقصد ( علی خلج )

هر سو سر زلف تو چون موج بلا رقصد
هر لرز سر زلفت جان و دل ما رقصد

یک چرخ نگاهت را ندهم به همه عالم
این ارض و سما از شوق در پای شما رقصد

ان دم که ترا دیدم دل گشت مطیع تو
جان گشته چو خا کستر با باد صبا رقصد

جام دگری را ریز ده دست من عاشق
ان می که تو می ریزی جا مم به هوا رقصد

در جان نظر بازم از عشق تو پروازم
سیاره و طیارات ان ابر و سما رقصد

گشته است خلج بیدل دیوانه و مجنو نت
در کعبه و بتخانه از عشق خدا رقصد

علی خلج