این دل بی حیای من قفل تن حصار من ( علی خلج )

این دل بی حیای من قفل تن حصار من
بهار من خزان من خزان بی بهار من

چه سوز ساز ساکتی در اندرون این دلم
نشسته ام به ساعتی سر اید انتظار من

میکده شد سرای من شناورم به ناب می
از دوسه پیمانه زدن دگر گذشته کار من

چه شد نصیب من خدا بلای درد بی دوا
رضای او کنم طلب که درد بیشمار من

اگر چه عاشقت شدم گواه روی زرد من
دگر مکن گران سری دمی بیا نگار من

نشینمش براه او ببینمش اگر دمی
اگر فتد نگاه او به چشم شرمسار من

زقد و قامتش کنم قیامتی تا ابد
به کائنات بپچیدش طنین یار یار من

{خلج } شده چو اتشی بسوز د از جفای یار
بجان خرم بلای عشق شرر زند بکار من

علی خلج