کاش که من بال و پری داشتم( علی خلج )

کاش که من

کاش که من بال و پری داشتم
سوزو دل و شور و سری داشتم

کاش که دور از همه اغیار و یار
در بغلش چشم تری داشتم

کاش که میخانه درش باز بود
بر رخ ساقی نظری داشتم

کاش که شبها همه یلد بدند
باده کشان بی سحری داشتم

کاش که در کنج دلم با نگار
از دو جهان بی خبری داشتم

کاش که چون باد به صحرا و دشت
چشم به چشمش سفری داشتم

کاش که سرود دل عشاق را
زیر لبا نم زبری داشتم

کاش که در ظلمت شب های سرد
در بر خود ان قمری داشتم

کاش که {خلج} در گذر عمر خود
لحظه ای عمرم ثمری داشتم

علی خلج